गोष्ट एका फेटनची

 गोष्ट एका फेटनची

खूप खूप वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे हि.संध्याकाळ झाली ,स्वर्गात अपोलो आपल्या रोजच्या कामावरून परत आले . अपोलो म्हणजे साक्षात सूर्य देवता. रोज ते आपल्या सोनेरी रथात बसायचे आणि पूर्वे पासून पश्चिमेपर्यंत दिवस भर प्रवास करायचे . यातूनच पृथ्वीवर प्रकाश,उर्जा मिळायची.  त्यांचा उमद्या घोड्यांच्या ,सोन्याचा, तेजस्वी रथ सगळ्या विश्वात चर्चेचा विषय होता.खरच आहे म्हणा .असा भारी रथ तर देवांच्या राजा झीउस कडे सुद्धा नव्हता.

म्हणूनच कि काय सगळ्या देवपुत्रांमध्ये “फेटन” ला फार भाव असयाचा. फेट्न सूर्य देवांचा मुलगा .
अति लाडामुळे थोडा हट्टी .

त्याचे सगळे मित्र म्हणायचे “तुझ्या बाबांसारखा रथ कोणा कोणा कडे नाही”हे ऐकून फेटन जाम खुश व्हायचा.”हो मग ,आणि तुम्ही बघाच मी सुद्धा तो रथ चालवणार आहे “आपल्या बाबांचा रथ एकदा तरी चालवावा असं त्याला फार वाटे. म्हणून तर रोज तो  हट्ट करी.

आज पण अपोलो घरी येताच आणि फेटन ने रोजच्या सारखा हट्ट केला “बाबा तुमचा रथ मला एकदा चालवू द्या ना “. “नाही बाळा ,हि काही गंमत नाही . याचे शक्तिशाली  घोडे फक्त मीच नियंत्रित करू शकतो.ठरलेल्या वेळेत ,ठरलेल्या मार्गा वरून हा  रथ  चालला नाही तर विश्वात हाहाःकार उडेल. तू  अजून लहान आहेस” नेहमी प्रमाणे अपोलो देवानी फेटन ला समजावले.

“काय फेटन ? आज पण बाबा ओरडले वाटत “ सिग्नस ने विचारले .सिग्नस  हा फेटन चा एकदम जिगरी दोस्त.”बाबा किती हि ओरडू देत .मी त्यांचा रथ चालवणारच. उद्याच बाबा उठायच्या आत मी त्यांचा   रथ घेऊन जातो  कि नाही बघ तू “ फेट्न पण आज हट्टाला पेटला होता .
दुसर्या दिवशी  अपोलो देव उठायच्या आत फेटन गुपचूप उठला . त्याने रथाला घोड्यांना जोडले. लगाम हातात घेतला.” अरे फेट्न हे काय करतोय तुझे बाबा म्हणतात ना हे खूप धोक्याचं आहे .ऐक कि त्याचं   “ सिग्नस  ने समजावून पहिले. पण फेट्न ने आज काही ऐकायचे नाही असंच  ठरवल होत “ मी कुणाचं ऐकत नाही ,मी कुणाला घाबरत नाही “ असं म्हणत त्याने लगाम झटकला .घोडे धावू लागले.
नेहमीच्या सवयी प्रमाणे घोडे रथाला आयनिक वृत्तावर घेऊन आले. सूर्याच्या आकाशातला रोजच्या जाण्याचा मार्ग होता तो. याच मार्गावरच्या १२ तारकासमूहातून अपोलो भ्रमण करायचे. यामुळे पृथ्वीवर दिवस -रात्र ,महिने ,ऋतू ,वर्ष वैगरे मिळायचे.
फेट्न आज फार  आनंदात होता. हट्टाने त्याने त्याची इच्छा पूर्ण केली होती. रथ आता मेष तारका समूहातून जाऊ लागला. “हे काय  अपोलो देव इतक्या जोरात का रथ चालवताय बुवा ??” मेष ने शेजारच्या वृषभ ला विचारले. वृषभेचा धिप्पाड बैल सुद्धा आश्चर्याने बघत होता. फेट्न ला ते पाहून भारी मजा येत होती.


आता तो मिथुन तारका समूहाच्या जवळ आला. “अरेच्च्या तुम्ही दोघ पोलक्स आणि कॅसतर आहात ना?”तुमची गोष्ट आई मला नेहमी सांगते “ फेट्न म्हणाला . मिथुन राशीतल्या त्या जुळ्या शूर वीर भावांनी फेट्न कडे पहिले . त्यांच्या अनेक पराक्रमांनी  प्रसन्न होऊन झिउस ने त्यांना आकाशात स्थान दिले होते.” अरे तू तर अपोलो देवांचा लहान मुलगा ना ? तू काय करतो आहेस रथात ?? बाळा हे खूप धोकेदायक आहे मागे फिर"“ह्या !  “ मी कुणाचं ऐकत नाही ,मी कुणाला घाबरत नाही “ असं म्हणत फेट्न ने जोरात रथ हाकला.


आता हातात तलवार घेतलेला एक शिकारी त्याच्या पुढ्यात आला .त्याचे २ शिकारी कुत्रे सुद्धा सोबत होते.” अरे वा तुम्हीच ते  विख्यात शिकारी ओरायन  वाटत. तुम्ही खूप हिंस्त्र प्राण्यांची शिकार केली म्हणून झिउस ने तुम्हाला इथे स्थान दिले ना “ फेट्न ओरायन ला म्हणाला. “ हो मुला , पण आकाशात सुद्धा अनेक धोकेदायक प्राणी आहेत ,सिंह ,साप ,अस्वल ,आणि ज्याने मला मारलं तो भला थोरला विंचू सुद्धा ! बाळा तू परत जा “ ओरायन ने सुद्धा समजावून सांगितल.
पण फेट्न हट्टाला पेटला होता “ “ मी कुणाचं ऐकत नाही ,मी कुणाला घाबरत नाही “



आता वाटेत एक मोठा खेकडा लागला , बाजूलाच आकाशातला सगळ्यात मोठा तारका समूह बनून हायड्रा हा साप पसरला होता.त्याच्या जवळचा कोर्व स  कावळा भुरकन उडाला आता  एक भला मोठा सिंह आरामात बसला होता. प्रख्यात वीर हर्क्युलसनेच त्याला आकाशात फेकले होते.रथ पाहून तो घाबरून पळाला. फेट्न ला जाम मजा येत होती . कन्या तारकासमूहातील न्याय आणि बुद्धीची देवता ,भूतप तारकासमूहाचा मेंढपाळ या सगळ्यांनी फेट्न ला समजावून पाहिलं पण त्याचा हट्ट कायम होता  “ मी कुणाचं ऐकत नाही ,मी कुणाला घाबरत नाही “.

फेट्नने रथ अजून जोरात हाकला .त्याच्या वेगाने घाबरणारे तारकासमूह पाहून त्याला मजा वाटत होती "हाहाहा घाबरट कुठले ..भित्रीभागुबाई !!!" फेट्न हसत होता आणि अचानक.... रथा समोर एक भला मोठा विंचू आला
ओरायन शिकार्याला मारणारा हाच तो वृश्चिक तारकासमूहाचा विंचू .त्याला पाहून रथाचे घोडे घाबरले ..विंचवाने रथावर  नांगी  उगारली ..फेट्न आता घाबरला ..घोडे आता बेफाम झाले .विंचवापासून वाचण्यासाठी फेट्न ने रथ कसाबसा वळवला  पण नेमका पृथ्वीच्या दिशेने ...रथ आता वेगात पृथ्वीकडे जात होता ..पृथ्वीवर हाहाकार उडाला .तापमान वाढू लागल ..नद्या कोरड्या पडू लागल्या ..आता पृथ्वी नष्ट होणार कि काय?
इतक्यात देवांच्या राजा झिउस ने ते पाहिलं  आणि पृथ्वीला वाचवायला आपलं वज्र रथावर फेकलं .धुडूमं धुम मोठा आवाज झाला ..काही कळायच्या आत फेट्न रथातून खाली कोसळला.
फेट्न खाली कोसळत होता ,त्याच्या डोळ्या पुढे अंधेरी येत होती घाबरलेल्या फेट्न ला आता वाटत होत मी खरच मोठ्यांचं ऐकायला हवं होत ..त्याचे डोळे मिटले…

फेट्न ने मोठ्या मुश्किलीने डोळे उघडले ..समोर बाबा अपोलो ,देवराज झिउस ,मित्र सिग्नस उभे होते .”काय झालं ?मी कसा काय वाचलो?”फेट्न ने विचारल .”बाळा,काय केलास तू हे ?तुझ्या मित्र सिग्नस मुळे तू वाचलास.
तू रथातून पडणार असं दिसताच सिग्नस ने  एरिडेनस या नदी देवाची प्रार्थना केली त्यामुळे तू  खाली पडायच्या आत ने तुला झेलल.तू पाण्यात पडल्यावर सिग्नस ने हंसाच रूप घेऊन खोल पाण्यातून तुला वाचवलं” फेट्न च्या डोळ्यात आता पाणी होत.”धन्यवाद मित्रा सिग्नस ,मला माफ करा बाबा आणि देवराज झिउस. मी आता